Kiedy tłumaczenie jest utworem?

Każda osoba, która zaczyna pracę jako tłumacz, lub też odwrotnie, korzysta z usługi przekładów wybranych tekstów z jednego języka na drugi niewątpliwie powinna zapoznać się z kwestiami prawnymi dotyczącymi tłumaczeń. Jako, że ochronie prawa autorskiego podlegają wyłącznie utwory będące wytworem pracy człowieka, rezultatem działalności kreacyjnej, posiadające indywidualny charakter, cechujące się oryginalnością to czym, w rozumienia prawa są tłumaczenia dla osób niezaznajomionych z kodeksami nie jest wcale oczywiste. W związku z tym, przede wszystkim trzeba się zastanowić, kiedy tłumaczenie jest utworem. Tylko wówczas będzie bowiem można ustalić, jakie aspekty zawrzeć w umowie o tłumaczenie.

Tłumaczenie jako szczególny przedmiot prawa autorskiego

Jak już można domyślić się ze wstępu, tylko uznanie tłumaczenia za utwór pozwala objąć je ochroną prawa autorskiego. Stąd tak samo, jak utwór, przekład musi być wytworem pracy człowieka, być wyrażone w jakiejkolwiek postaci oraz wyróżniać się indywidualnym charakterem i oryginalnością. Warunek ten jest zdecydowanie prostszy do spełnienia w przypadku tłumaczeń tekstów literackich oraz poezji, bowiem osoba podejmująca się przekładu ma zdecydowanie większe pole do manewru. Tu bierze się pod uwagę walor artystyczny tłumaczenia, a więc umiejętność przekładu rymów, właściwe oddanie kontekstu itp. O wiele trudniej jest więc w przekładach specjalistycznych, w których najważniejszą kwestią jest precyzja, dokładność, trafność. Tu nie ma zbyt wiele miejsca na kreację. Trzeba również pamiętać, że tłumaczenie jest utworem zależnym w stosunku do oryginału, wobec czego autor utworu pierwotnego zawsze musi być wymieniony na przekładzie.

Informacje, które muszą znaleźć się w umowie o tłumaczenie

Poza tym, że umowa z tłumaczem musi mieć formę pisemną, ma określać do kogo będą należeć majątkowe prawa autorskie do tłumaczenia. W przeciwnym razie można domniemywać, że tłumacz udzielił swojemu klientowi licencji niewyłącznej, w związku z czym ma prawo dowolnie rozporządzać swoim przekładem. Stąd tak ważne, by umowa z imienia i nazwiska wskazywała osobę posiadającą prawo do dalszego rozporządzania tłumaczeniem.