Sinologia – jak uczyć się chińskiego?
O języku chińskim powstało mnóstwo mitów. Jednym kojarzy się on z czymś, czego nie da się nauczyć, inni z wypiekami na twarzy wybierają sinologię, by pewnego dnia zostać tłumaczami lub znaleźć pracę w biurze tłumaczeń.
Nim zdecydujecie się zgłębiać tajniki języka i wkroczycie na tę krętą ścieżkę, przygotowaliśmy dla was kilka ciekawostek o języku.
Język chiński należy do grupy języków sino-tybetańskich. Występuje w nim dyglosja, a więc rozbieżność między językiem mówionym a oficjalnym. W XX wieku przeprowadzona została reforma pisma, redukująca liczbę kresek w znakach, po to, aby ułatwić jego naukę. Dzięki temu powstało tzw. pismo uproszczone, stosowane w Chinach kontynentalnych. Pisma tradycyjnego używa się wciąż na Tajwanie.
Dialekty chińskiego
Język chiński jest zbiorem różnego typu dialektów, z których dialekt mandaryński, używany przez 70% ludności, przez co został uznany jako język oficjalny Chin. Obok niego istnieją także Yue, Wu, Xiang, Gan, Min i Hakka.
Brak alfabetu
Język chiński nie ma alfabetu w rozumieniu europejskim, a każdy znak to osobne słowo, którego znaczenie dodatkowo może być interpretowane przez intonację wypowiadanych sylab. Brzmi karkołomnie, ale zdaniem specjalistów i praktyków, wystarczy znać raptem 3000 słów, aby płynnie mówić po mandaryńsku.
Znaki chińskie to tzw. hanzi (汉字), których jest ok. 50 tysięcy. Dzieli się je na znaki tradycyjne (używane głównie na Tajwanie) i uproszczone. Każdy znak odpowiada jednej sylabie, oprócz tego do każdego z nich przypisany jest jeden z 214 kluczy pomagających w interpretacji. W obecnym kształcie znaki składają się w większości z dwóch elementów: fonetycznego wskazującego na sposób wymowy i semantycznego. Daje to możliwość odgadnięcia znaczenia znaku na podstawie jego komponentów (kluczy).
Słowniki języka chińskiego najczęściej korzystają z uszeregowania metodą fonetyczną, która odwołuje się do transkrypcji pinyin. Zdarza się także, że znaki ułożone są kluczy czy liczby kresek.
Intonacja robi znaczenie
Język chiński to język tonalny, a więc takim, gdzie ton wypowiadanych słów odgrywają kardynalną rolę i decyduje o tym, co zrozumie nasz odbiorca. Na szczęście chiński mandaryński ma tylko 5 tonów… Kantoński tonów ma aż 9.
Interpunkcja
W języku chińskim występują dwa rodzaje przecinków – przy wyliczeniach i przy podziale zdań. Kwestie ortograficzne to przede wszystkim kształt, liczba i kolejność kresek w znaku. Prawidłowy znak powinien dać się wpisać w kwadrat, musi być pisany od lewej do prawej, z góry na dół, od środka do zewnątrz. Oczywiście tutaj także są reguły oraz odstępstwa od reguł.
Brak czasów gramatycznych
Mimo, że chiński nie ma gramatyki, to użytkownicy Chińskiego – aby zaakcentować w swojej wypowiedzi czas – akcentują go przy użyciu przysłówków takich jak: wcześniej, później, wczoraj, jutro itp.
Jeśli czujecie się zachęceni tą przejrzystością zasad, brakiem gramatyki, brakiem interpunkcji, to po skończonej sinologii czekamy na was w naszym biurze tłumaczeń.
