Wyjęci spod prawa interpunkcyjnego

Porównać je można do gier komputerowych zwanych platformówkami. Ich świat jest pełen pułapek, zapadni, katapult, a za każdym malutkim klocuszkiem czai się wielkie zło i potwory. Czasem jeden niefortunny ruch kończy życie pikselowego bohatera, strącając go do pikselowej rzeki ognia. O ile w grze dramatyczny ciąg zdarzeń można zatrzymać lub przećwiczyć, to w realnym życiu nie ma opcji ponownego przejścia niektórych plansz. Nie ma też kilku żyć i nie da się grać na kodach…

Myśląc o języku prawniczym i jego tłumaczeniach, trzeba pamiętać, że cechuje się przede wszystkim bardzo wysokim stopniem sformalizowania i abstrakcji przy jednoczesnym zachowaniu precyzji, która nie pozostawia żadnych luk na swobodną interpretację. Ta precyzja użycia poszczególnych słów ma niejednokrotnie przełożenie na przyjętą terminologię, bazującej na stosownych kodeksach czy paragrafach. Widać to chociażby na przykładach takich określeń jak: małoletni, nieletni czy młodociany. Gdzie małoletni stosuje się jako pojęcie cywilne, będące określeniem osoby poniżej 18 r.ż., która nie zawarła małżeństwa. Nieletni to już pojęcie karne stosowane do osoby poniżej 17 r.ż. Młodociany natomiast interpretuje się wg Kodeksu karnego, który podaje, że jest to „sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat”).

O ile luźne użycie tych słów w rozmowie przejdzie bez echa, to zastosowanie ich już jako terminów prawnych będzie miało określone konsekwencje dla postrzegania osoby, której dotyczą.